حائل

خدای قشنگم... هربار "ما اضیق الطرق علی من لم تکن دلیله" را می‌خوانم، یا هربار به صراط الذینِ نماز که می‌رسم و تمام ده روز محرم و بعد از ظهرهای نیمه شعبان به این فکر می‌کنم که من در کدام دسته قرار می‌گیرم. از آنها که راهشان تنگ است یا آنها که راهنمایشان هستی؟ نمی‌دانم... هیچگاه به جواب خاصی نمی‌رسم. اما تو را به صدای باران بر شیشه ماشین، من را هیچ‌وقت از آنها که ندانسته -با حرف‌ها و رفتارهایشان- باعث شدند دنیا مهدی‌ات را کمتر دوست داشته باشد، قرار نده. ممنونم...