مدت‌هاست به بی‌تفاوت‌ترین و منفعل‌ترین نسخه ممکن از خودم تبدیل شده ام. دارد از این مدل جدید خوشم می‌آید...
پ.ن: یعنی سال بعد که -ایشالا- کنکور ندارم، به چه بهونه‌ای هیچ‌کدوم از عید دیدنیا و افطاریا و مهمونیا رو نرم؟ :(
پ.ن:
معلم عزیز شیمی: فقط من نون خامه‌ای نمی‌خورم اگه خواستی شیرینی بیاری.
-شما دعا کنین من خوب بدم کنکورو، شام می‌دم اصلن...
-از چی توبه کنیم؟ یکی ممکنه بگه من که دیگه گناهامو ترک کردم. من که دیگه فلان کار و بیسار کارو نمی‌کنم. نه عزیز من. شب قدر معنیش همینه اصلن. به این فکر کن که تو به کجاها می‌تونستی برسی و نرسیدی. که تو می‌تونستی قاضی باشی و نیستی. که می‌تونستی چندبار امام زمانتو ببینی و ندیدی. که می‌تونستی چقدر تو بغل خدا باشی و نیستی. که نمازت چقدر فرق می‌تونست داشته باشه و نداره. از ایناست که باید توبه کنیم. ایناست که خدا ایشالا ببخشه واسمون.
(حرفای شب قدر پارسال. بماند که من هنوز تو اصل حرومش هم گیرم...)