حائل

جدی اگه زبان تک رقمی بشم سربازی معاف می‌شم؟ چرا زودتر نمی‌دونستم؟ فکر کنم برنامه آخر هفته‌م معلوم شد :)

پ.ن: چقدر خسته‌م. چقدر می‌خوام بخوابم. چقدر می‌خوام به هیچی فکر نکنم. کاشکی ادبیاتمو صد بزنم. کاشکی متن عربیش جوری نباشه که ارتباط برقرار نکنم باهاش و خراب شه. کاشکی دینیاش عجیب غریب نباشه. کاشکی گرامرشو خارج کتاب ندن. کاشکی حسابان از چیزایی باشه که خوندیم. کاشکی محاسبه‌هاش طولانی نباشه الکی. کاشکی هندسه پایه‌ش از اون چیزایی نباشه که به ذهن هیشکی نمی‌رسه. کاشکی همه سینماتیکو همون اولش حل کنم. کاشکی بازتاب نورای عجیب غریب ندن. کاشکی مدارهاش خیلی سخت نباشه. کاشکی فشارو با قانون گازها سخت ترکیب نکنن. کاش ترمودینامیکی ندن که به ذهنم نرسه. کاش توی شمارشیای شیمی مچ‌گیری نکنن. کاش با کلمه‌ها بازی نکنن. کاش مبهم نباشه جمله‌ها. کاش مسئله‌هاش چیزی نباشه که تا حالا ندیدیم. کاش محاسبه‌هاش خیلی بد نباشه. کاش لااقل فاصله گزینه‌ها زیاد باشه. کاش آروم باشم. کاش فکرم آروم باشه سر جلسه.

پ.ن: کَاَن الدنیا لم تکن... لم تکن... لم تکن... لم تکن... لم تکن... لم تکن... لم تکن... لم تکن... لم تکن... لم تکن... لم تکن... لن تکن... لم تکن... لم تکن... لم تکن... لم تکن... لم تکن... لم تکن... و الآخره لم تزل...

پ.ن: از اسامی خدا "مهمین" عه. که یعنی همه چیز تحت کنترل و مدیریت خداست. کار از دستش خارج نشده و حواسش به تک تک اتفاقا هست. واسه همین به نظرم بهتره به نوشتن ای‌کاش‌هام ادامه ندم و باور داشته باشم بهترین اتفاق چیزیه که رخ می‌ده، نه هیچ‌چیز دیگه.

پ.ن: می‌شه بغلم کنی خدا؟ 

پ.ن: من اصلن نمی‌فهمم چرا استرس دارم. چیزایی که من دوست دارم قبول شم با رتبه‌های خیلی پایین‌تر هم می‌شه شد. نمی‌دونم چمه. البته می‌دونم ولی حوصله نوشتنشو ندارم واقعن. شاید یه روز دیگه.

پ.ن: اگر کسی اینجا رو می‌خونه، خییییییلی التماس دعا.

پ.ن: شاید بالای برگه کنکورم نوشتم: "سلام علی نوح فی العالمین". سلام علی مهدی فی العالمین...

پ.ن: خوابم نبرد. نمی‌دانم چرا. ولی به هرحال خسته ام.

پ.ن: خندیدنای این دو روز تو مدرسه همه نخندیدنای این چندوقت رو جبران کرد.