نگاه شما...

آقای امام رضای عزیزم! پارسال روزهای برگزاری کنکور مشهد بودم. صبح، تنها، نشسته بودم یک گوشه حرم. خانمی می‌خواست که از او و خانواده‌اش کنار شما عکس بگیرم. پرسید فردا کنکور داری؟ می‌خواست دعا کند شاید. گفتم سال بعد دارم. حالا من مشهد نیستم که برای خودم دعا کنم، می‌شود شما برایم دعا کنید؟ می‌شود به خدا بگویید این تمام جانِ من بود؟ می‌شود بگویید شما دیده‌اید که من هرکاری می‌شده کرده‌ام؟ امام رضای عزیزم... اعتقاد من همیشه این بوده که تا امضای شما نباشد، برگی از درختی نمی‌افتد و نفسی از دهان خارج نمی‌شود. من می‌دانم که همه‌چیز در‌ زندگی‌ام تنها وابسته به یک نگاه توام با لبخند شماست...

333

لغت، آرایه الفبایی، آرایه بیتی، دستور، قرابت، ترجمه، ریدینگ عربی، تحلیل صرفی، قواعد، وُکب، گرامر، کلوز، ریدینگ، توان گویا، سهمی، دنباله، لگاریتم، صفر صفرم، مجانب، حد بی‌نهایت، مشتق، اکسترمم، عطف، فصل یک هندسه دهم، تالس، ترکیب تشابه با همه‌چی، چندضلعی، ترکیب چندضلعی و تشابه، هندسه فضایی، دایره، تبدیلات، کسینوس‌ها، جبر گزاره، جبر مجموعه، ترکیبیات آسون، احتمال، واریانس، نظریه اعداد، بازم نظریه اعداد، گراف، ترکیبیات سخت، معادله سیاله، مربع لاتین، لانه کبوتری،  سینماتیک، دینامیک، سینماتیک و دینامیکِ قاطی، دینامیک و کار و انرژی قاطی، نوسان، موج، صوت، فوتوالکتریک، انتقال الکترون، واکنش هسته‌ای، قانون کولن، ولتاژ و پتانسیل الکتریکی، مدار، توان و مدار، نیرو مغناطیسی، پیچه و سیملوله، القا و حلقه بسته، چگالی، فشار گاز، لوله یو شکل، کار و انرژی، توان و بازده، انبساط، تعادل گرمایی، ترمودینامیک مفهومی، تزمودینامیک حفظی، آرایش اتم و یون، جدول تناوبی، حفظی فصل دو دهم، قانون گازها و ترکیبش با استوکیومتری، حفظی فصل سه دهم، غلظت، انحلال‌پذیری، حفظی فصل یک یازدهم، بازده و درصد خلوص،  ظرفیت گرمایی و گرما، آنتالپی پیوند، هس، مفهومی ترکیب آلی، شیمی آلی، حفظی پلیمر، پلی استر، صابون، مفهومی اسید و باز، پ‌هاچ، بازم پ.هاچ، مفهومی گالوانی و الکترولیتی، مسئله گالوانی، هال، آنتالپی فروپاشی شبکه، حفظی فصل سه دوازدهم، مبدل کاتالیستی، لوشاتلیه، تعادل.

پ.ن: خدای قشنگم... امروز شاید بعد از سالها سوار الاکلنگ شدم. و چققققققدر خوش گذشت. تو مرا از روزهای الاکنگ‌ بازی‌ام تا روزهای کنکورم بزرگ کرده‌ای. تو برای من خدای بی‌نهایتِ بچه‌های توی پارکی، نه خدای محدود آدم‌بزرگ‌ها. نه خدایی که آدم‌ها محدودت می‌کنند به خواسته‌هایشان، خوشحالی‌هایشان و حسرت‌هایشان. خدای بزرگم... مرا از روزهای کنکورم به روزهای رسیدنم به خودت برسان. مرا از احساس پریدن روی تاب، به احساس کبوتری برسان که پر می‌زند تا به تو برسد. کبوتری که نه یک آسمان، هفت‌تا و نه‌تا آسمان طی می‌کند و جز در آسمانِ دوست داشتنِ تو متوقف نمی‌شود. یا خالق السماوات... که نه یک آسمان، آسمان روی آسمان آفریده‌ای...

ما به یک "پایان" نزدیکیم...

ولی من دوست داشتم به جای اینجا جایی درس می‌خواندم که همیشه کسی بهتر از من باشد. کسی باشد که وقتی من ۷۰ می‌زنم، ۹۰ زده باشد. وقتی من ۸۰ می‌زنم، ۱۰۰ زده باشد. دوست داشتم کسی باشد که اگر من در اخلاق صفرم، او ۷۰ باشد، ۸۰ باشد. دوست داشتم کسی باشد برای خیلی چیزها. برای خیلی کارها. برای خیلی کلمه‌ها. برای خیلی بودن‌ها. برای خیلی روی شانه هم گریه کردن‌ها. برای خیلی راه رفتن‌ها. برای خیلی شوخی‌ها. برای خیلی رفتن‌ها و برنگشتن‌ها. برای خیلی شبیه هم بودن‌ها. فکر کنم یکی دوهفته پیش بود که به آقای م.ن گفتم فلان چیز و فلان چیز و چندتا چیز دیگر که می‌خواستم هیچ‌کدام نشده اند. خندید. گفت نگران نباش. پیامبر هم آخرش نتوانست آنچه می‌خواست بکند. ما آدم‌ها قرار نیست به آنچه دوست داریم برسیم. مهم نیست. دیگر هیچ‌چیز مهم نیست. ما به یک پایان نزدیکیم و "من چقدر تمام شدن چیزها را دوست دارم".

پ.ن: یاد آن شب افتادم. جایی که بودیم به خوبی یادم است. نزدیک عید غدیر بود. شاید روز عید حتی. ما عقد اخوت خواندیم. دلم برای حس خوب آن روزم تنگ شده است. همه حس‌های خوبی که داشته ام را -حتمن- می‌شود دوباره ساخت. یکی دو روز بعد از نهم تیر.

چرا واقعن؟

مولفین کتب درسی انسان‌هایی عمیقن ناآگاه‌اند. مصداق اتم و اکمل بیتِ "آن کس که نداند و نخواهد که بداند، حیف است چنین جانوری زنده بماند". واقعن حیف است. یک کتاب ۸۰ صفحه‌ای به اسم هویت اجتماعی نوشته اند که ۷۰ صفحه آن نکوهش فرهنگ غرب است. خب عزیز من! چرا جرئتش را نداری وقتی فرهنگ آنها را می‌کوبی، به جایش یک چیز جدید پیشنهاد بدهی؟ چرا فقط تا اینجا می‌فهمی که چی "نباید باشد" و به این فکر نمی‌کنی که چی "باید باشد"؟ چرا درباره فرانسه می‌گویی دخترهای با حجاب نمی‌توانند در مدرسه حاضر شوند و به این فکر نمی‌کنی که دخترهای بی‌حجاب هم اینجا نمی‌توانند در مدرسه حاضر شوند؟ چرا به این فکر نمی‌کنی که آن سر دنیا دخترهایی هستند که حاضرند به خاطر حجابشان دانشگاه و مدرسه نروند اما خیلی دخترهای اینجا از هرگونه حجاب بیزازند؟ چرا اینقدر نمی‌فهمی؟ چرا به این فکر نمی‌کنی که کجای راه را اشتباه رفته اید؟ 

"و اذا قیل لهم لا تفسدوا فی الارض (در کمال پررویی!) قالوا انما نحن مصلحون (و مشکل از انحرافات شما و فرهنگ غربه!)"

 

330

می‌دانم نباید چشمم می‌افتاد اما اسم خانمش را "ماه بانو" سیو کرده بود. نگفتم چقدر دوستش دارم. او اما گفت که آنچه توی ذهنمان می‌گذرد چقدر نزدیک است. کاش بعد از امسال هم بماند برای من.

پ.ن:

نومید نتوان بود ازو...

نومید نتوان بود ازو...

نومید نتوان بود ازو...

نومید نتوان بود ازو...

نومید نتوان بود ازو...

مدیونتم امام رضا!

و خبرها حاکی از اینه که بعد کنکورم می‌تونم -ایشالا- اونقدر مشهد بمونم که نمازام کامل باشه. و این دقیقن همون چیزیه که خواستن شدیدش از مرداد ۹۸ مونده بود به دلم. جوری که فکر می‌کردم نمی‌شه دیگه هیچ‌وقت. اون آدما، اون حسینیه، اون شبا... الحمدلله علی کل حال.

پ.ن: صدای ما آسمان پرستاره حرم را پر کند که "آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند...". بعد در حالی که گنبد در خیسی چشم معلق است، به یاد تمام سال‌های گذشته و موهای سفید شده بیفتیم، "دلبر که جان فرسود از او". و البته که "نومید نتوان بود از او..."

پ.ن: آقای امام رضا! ممنونم که می‌شد الان خیلی تیره‌تر از این باشم ولی اجازه ندادید. می‌ارزد با شما بودن به خیلی بودن‌های دیگر...

پ.ن: به جای همه کسانی که نشناخته‌ام، به جای همه کسانی که دوستشان ندارم، دوستت دارم امام رضای عزیزم. تولدت خیلی مبارک همه عالم باشد.

پ.ن: "عاشقت بودن عشق منه". بله آقای امام رضا! 

328

-یه چیزی بگم ناراحت نمی‌شی؟

جواب متداول و غلط: نه بابا. ناراحتی چیه؟ بگو.

جواب نامتداول و درست: ممکنه ناراحت شم، مواظب حرف زدنت باش و هرچیزی رو نگو. (با لحن یه کم مهربون‌تر و لبخند)

چنان که سفیدی دندان‌هایم معلوم باشد...

بعد امتحان نهایی باشه و دیگه خجالت نکشم از اینکه تو تنهایی آروم می‌شم و بی‌مقصد راه بیفتم تا برسم به یه پارک بزرگ که تا حالا ندیدمش و خودمو پرت کنم رو چمناش و صدای آهنگو تا جایی که می‌شه بلند کنم و بلند بلند هم باهاش بخونم و نترسم که کسی صدامو بشنوه و بخندم و خوشحال باشم و اون تسبیح قرمز هم دستم باشه و دیگه نترسم از اینکه مردم یه جوری نگام کنن و منم کسیو نگاه نکنم و چند دقیقه‌ای نامرئی باشم و باز، از هیچی نترسم و به هیچی فکر نکنم به جز اینکه این آهنگه رو چرا اینقدر زود حفظ شدم و باز بخندم و خنکی چمنا زیر‌ پام باشه و از گِلی شدن نترسم و بخندم و آروم باشم و مطمئن باشم که اللهم مالک الملک و از کیلومترها بالاتر از روزمرگیای خودم به خودم بخندم... بلند و چنان که سفیدی دندان‌هایم معلوم باشد...

پ.ن: یکی از ملاکای ازدواجم قطعن اینه که بتونیم بدون "هیچ" مقصدی راه بریم و به هیچ‌جا نرسیم...

326

دارم بهتر و بهتر می‌شم... دارم به روزای آروم تابستون امسال برمی‌گردم. الحمدلله علی کل حال.

پ.ن: داداشم فردا امتحان ریاضی داره. درسشون تبدیل لیتر به متر مکعب و سانتی‌متر مکعب و ایناست. یادمه که اینا واسه یه بچه دبستانی چقدر سخت بودن و من همیشه اشتباه حلشون می‌کردم. به هرحال خوشحالم که درسای دبیرستان هم به زودی تموم می‌شن و شاید یه روز اینجا نوشتم: "داداشم یه ماه دیگه کنکور داره. درساشون هندسه و گسسته و ایناست. یادمه که اینا واسه یه بچه دبیرستانی چقدر حلشون تو یک و نیم دقیقه سخت بودن و من درصدام پایین بود توشون. به هرحال خوشحالم که درسای لیسانس هم به زودی تموم می‌شن و شاید یه روز اینجا نوشتم که: "داداشم داره واسه امتحانای دانشگاهش درس می‌خونه. درساشون...

و زندگی دقیقن همینقدر بازیه و این بازی همینقدر قشنگه...

وقتی که هیچی موندنی نیست...

نقطه‌ای وجود داره که باید از مدلی که تربیت شدیم بگذریم و اونطور که خودمون درست می‌دونیم باشیم... درسته که من جوری بزرگ شدم که بیش از حد نگران همه چی باشم، ولی دیگه نه! ولی الان خیلی آرومم... نه فقط نسبت به کنکور که نسبت به هرچی قراره از این به بعد باشه. اغراق نیست اگه بگم هرچی که تا حالا از خدا خواستم و نشده، خیلی زود بعدش فهمیدم اون چیز به صلاحم نبوده. بارها خدا به رخم کشیده که به صلاحم نبوده. پس دیگه نتیجه کنکور هیچ محلی از اعراب نداره...

قل اللهم مالک الملک...

توتی الملک من تشا

و تنزع الملک ممن تشا

و تعز من تشا

و تذل من تشا

بیدک الخیر

انک علی کل شی قدیر

تولج لیل فی النهار

و تولج النهار فی الیل

و تخرج الحی من المیت

و تخرج المیت من الحی

و ترزق من تشا بغیر حساب...

.

قل لن یصیبنا 

الا ما کتب الله لنا

هو مولانا

و علی الله فلیتوکل المومنون...

.

لکیلا تاسوا علی ما فاتکم

و لا تفرحوا بما آتاکم

و الله لا یحب کل مختال فخور...